Studim: Modofikimi gjenetik mund të ndikojë në trajtimin e ankthit dhe çrregullimin e përdorimit të alkoolit

Një eksperiment me minjtë sugjeron se modifikimi i gjeneve mund të jetë një mundësi për trajtimin e ankthit dhe përdorimit të alkoolit tek të rriturit, të cilët i janë ‘ekspozuar’ pirjes së tepërt të alkoolit në adoleshencën e tyre.

Gjatë periudhës jo fort të këndshme mes pubertetit dhe moshës madhore, truri pëson ndryshime të orkestruara me kujdes në shprehjen e gjeneve dhe modifikimin epigjenetik.

Alkooli, për fat të keq, ndërhyn në këtë arkitekturë biologjike. Rrjedhimisht, bëhen gabime dhe shprehja e modifikimi i gjeneve nuk shkojnë siç është planifikuar, duke e lënë personin të pambrojtur ndaj sfidave psikiatrike gjatë gjithë jetës, si ankthi dhe alkoolizmi.

Një ekip studiuesish nga Universiteti i Illinois – Chicago, kohët e fundit zbuluan se mund t'i kthenin këto ndryshime te minjtë nëpërmjet modifikimit të gjeneve.

Nëse gjetjet e tyre kalojnë në studimet njerëzore, redaktimi i gjeneve mund të jetë një trajtim i mundshëm për ankthin dhe çrregullimin e përdorimit të alkoolit tek të rriturit që ishin të ekspozuar ndaj pirjes së tepërt në adoleshencën e tyre.

Viktimat gjenetike të abuzimit me alkoolin

Sinapset janë nyjet ku takohen nervat dhe proteina e lidhur me citoskeletin (Arc) e rregulluar nga aktiviteti, që është rregullatori kryesor i plasticitetit dhe organizimit sinaptik, sipas hulumtimeve të mëparshme.

(Arc) manipulon lidhjet në rrjetin nervor në mënyrë që të zbatojë me shpejtësi përshtatjet në tru. Funksioni thuajse i menjëhershëm i citoskeletit akordohet mirë nga një segment i shkurtër i ADN-së i njohur si elementi i përgjigjes së aktivitetit sinaptik (SARE).

I njohur si një "rajon përforcues" në ADN, SARE kontrollon se sa proteina Arc prodhohet: sa më shumë proteina të prodhohet, aq më shpejt përshtatet rrjeti nervor. Së bashku, Arc dhe SARE rregullojnë proceset njohëse dhe emocionale të nivelit më të lartë, si dhe sjelljet që lidhen me varësinë.

Në vitin 2019, Subhash Pandey, drejtor i Qendrës për Kërkimin e Alkoolit në Epigjenetikë në UIC, dhe ekipi i tij zbuluan se SARE ishte i ndryshëm midis minjve që ishin ekspozuar ndaj alkoolit dhe minjve që nuk ishin të ekspozuar ndaj alkoolit.

Në të dy grupet e minjve, sekuenca e ADN-së SARE ishte e njëjtë, por struktura e tij 3-dimensionale nuk ishte. Minjtë e ekspozuar ndaj alkoolit kishin pësuar modifikime epigjenetike.

Ky modifikim epigjenetik shpesh pengon që proteinat të shprehen, gjë që bëri që Pandey dhe ekipi i tij të dyshonin se një tru adoleshent i ekspozuar ndaj alkoolit do të kishte më pak proteinë.

Dyshimi i tyre ishte i saktë. Ata zbuluan se minjtë e ekspozuar ndaj alkoolit kishin më pak proteinë Arc në amigdalën e tyre, një rajon vendimtar i trurit i implikuar si në përdorimin e alkoolit ashtu edhe në çrregullimet e ankthit.

Ekipi i Pandey-t hodhi hipotezën se modifikimet epigjenetike shkaktuan uljen e proteinës Arc, dhe kështu e bënë trurin të prekshëm ndaj çrregullimeve psikiatrike.

Studiuesit injektuan minjtë me alkool gjatë adoleshencës (që korrespondon me moshën 10 deri në 18 vjeç në vitet njerëzore). Kur minjtë arritën moshën madhore, studiuesit konfirmuan se shprehja e Arc kishte rënë, në krahasim me minjtë që nuk ishin të ekspozuar ndaj alkoolit.

Më pas, duke përdorur modifikimin e gjeneve CRISPR, ekipi ndryshoi modifikimet epigjenetike të SARE dhe vlerësoi nivelet e Arc në minjtë e ekspozuar ndaj alkoolit. Ata zbuluan se shprehja Arc i ishte kthyer normalitetit – pas modifikimit të gjeneve.

Më pas, studiuesit kërkuan të përcaktojnë nëse sjellja e kafshëve ishte kthyer në normalitet. Për të vlerësuar ankthin, studiuesit vlerësuan aktivitetin eksplorues të minjve të vendosur në një labirint. (Kafshët më të shqetësuara kanë tendencë të eksplorojnë më pak.) Për të vlerësuar preferencën për alkoolin, studiuesit monitoruan sasinë e alkoolit të konsumuar kur iu paraqit një zgjedhje midis ujit të rubinetit, ujit me sheqer dhe alkoolit. Ata zbuluan se të gjithë treguesit e ankthit dhe konsumit të alkoolit ishin dukshëm më të ulët.

“Pirja e hershme e tepruar mund të ketë efekte afatgjata dhe domethënëse në tru dhe rezultatet e këtij studimi ofrojnë prova se modifikimi i gjeneve është një antidot i mundshëm ndaj këtyre efekteve, duke ofruar një lloj ‘rivendosjeje’ për trurin, nëse dëshironi,” tha Pandey.

“Pirja e tepërt e adoleshentëve është një çështje serioze e shëndetit publik dhe ky studim jo vetëm që na ndihmon të kuptojmë më mirë se çfarë ndodh në trurin në zhvillim kur ata janë të ekspozuar ndaj përqendrimeve të larta të alkoolit, por, më e rëndësishmja, na jep shpresë se një ditë do të kemi trajtime efektive për sëmundjet komplekse dhe të shumëanshme të ankthit dhe çrregullimit të përdorimit të alkoolit.”